Rodzina: babkowate (Plantaginaceae)

Nazwa rodzaju pochodzi od św. Weroniki. W Średniowieczu istniał pogląd, że w drobnych kwiatach przetaczników można dostrzec jej twarz.

Jest dość ekspansywną rośliną, zajmuje coraz to nowe obszary trawnika. Jest odporna na deptenie i nie szkodzi jej koszenie. Preferuje stanowiska słoneczne, na których wcześniej, dłużej i obficiej kwitnie. Nadaje się jako roślina okrywowa.

Jest to bylina o drobnych, płożących się pędach z drobnymi naprzeciwległymi liśćmi

Kwiaty bardzo podobne do tych jakie ma przetacznik ożankowy, rosnący dziko w Polsce - wyrastają pojedynczo z kątów liści, jednak są mniejsze za to jest ich więcej. Okres kwitnienia to kwiecień i maj - pojedyncze kwiaty pojawiają się też później na nowych pędach.

Liście drobne, nerkowate, brzegiem karbowane.