Rodzina: jaskrowate (Ranunculaceae)

Orlik pospolity (Aquilegia vulgaris L.) na stanowiskach naturalnych występuje w Europie (również w Polsce) i Afryce Północnej. Pochodzi od niego wiele mieszańców uprawianych jako rośliny ozdobne.

Z podziemnego grubego kłącza wyrasta rozeta liściowa i pędy kwiatowe.

Liście podwójnie trójsieczne, na długich ogonkach lub trójwrębne, brzegiem karbowane.

Kwiaty fioletowe, (bardzo rzadko w naturze białe lub różowe – oddzielne podgatunki) osadzone są na długich szypułkach, z właściwą dla orlików hakowato zagiętą ostrogą. Okwiat złożony z pięciu części bezostrogowych i pięciu zaopatrzonych w ostrogi. Wewnątrz kwiatu 5-6 owłosionych słupków i liczne, również owłosione pręciki.

Owoc - mieszek ma długość ok. 3cm z dzióbkiem i zawiera czarne i lśniące nasiona.

Bylina. Kwitnie między majem a lipcem, kwiaty zapylane są przeważnie przez trzmiele. Siedlisko: widne lasy liściaste i niezbyt wilgotne zarośla. Dobrze czuje się na glebach żyznych. Lubi stanowiska półcieniste lub słoneczne. Cała roślina jest lekko trująca. Przy doustnym spożyciu powoduje odurzenie, omdlenia, zwężenie źrenic, biegunkę i trudności w oddychani

Roślina objęta ochroną gatunkową. Z powodu swoich ładnych kwiatów bywa zrywany i przesadzany do ogródków przydomowych.

Roślina ozdobna – świetnie nadaje się na kwiat cięty czy bylinę rabatową. W ogrodach rzadko jednak uprawia się typową formę gatunku, zazwyczaj uprawiane są jego kultywary i mieszańce o kwiatach w kolorze białym, różowym, karmazynowym, purpurowym

Orlik jest naturalnym repelentem – skutecznie odstrasza ślimaki od obgryzania roślin rosnących w jego sąsiedztwie.

Jest łatwy w uprawie. Jest całkowicie mrozoodporny, najlepiej rośnie na lekkiej, przepuszczalnej i próchnicznej glebie i na stanowisku słonecznym. Uprawia się go przez podział lub z nasion wysiewanych jesienią lub wiosną. Jeżeli chcemy otrzymać osobniki o tych samych cechach co odmiana wyjściowa, należy rozmnażać przez podział rozrośniętych kęp.