Rodzina: różowate (Rosaceae)

Niewielki kolczasty krzew, dorastający 1-2m wysokości z rozpostartymi na boki gałęziami. Niezbyt popularny, mimo, że wczesną wiosną (koniec marca lub kwiecień) obficie zakwita i jesienią wydaje przydatne spżywczo owoce. W uprawie spotykany w odmianie karłowatej (Chaenomeles japonica var. alpina), ponadto o różnnej barwie kwiatów: pomarańczowej, różowej, czerwonej.

Młode pędy nagie.

Liście ciemnozielone, skórzaste odwrotnie jajowate lub łopatkowate, wyraźnie piłkowane zaopatrzone w duże przylstki.

Kwiaty wykształcają się na starszych gałęziach, 5-działkowe i 5-płatkowe, łososioworóżowe-pomarańczowoczerwonawe z licznymi pręcikami i 1 słupkiem powstałym ze zrośnięcia pięciu owocolistków.

Pozorne owoce przypominające jabłko dojrzewają w październiku - bardzo aromatyczne, twarde, koloru cytrynowego, kwaskowate w smaku (dobre jako dodatek do herbaty). Bogate w pektyny, witaminę C, a także kwasy organiczne, barwniki i sole mineralne. Do spożycia nadają się po przetworzeniu, np. dżemy lub galaretki. Podnoszą walory spożywcze przetworów z innych owoców (jabłek czy aronii). Z owoców tego okazu powstaje nalewka.

Pigwowiec jest rośliną światłolubną i wymaga stanowiska słonecznego i ciepłego (w cieniu słabo kwitnie). Całkowicie przystosowany do polskich warunków klimatycznych (dobrze znosi silne mrozy oraz okresy suszy). Co do gleby, nie ma jakiś szczególnych wymagań, choć suche i zasadowe wydają się być odpowiedniejsze. Zabiegi pielęgnacyjne ograniczają się do wycinania nadmiernie rozrastających się i pokładających nowych przyrostów.